Back in (down)town San Francisco

Dat was 'm dan... De rondreis Amerika. Keurig 4100 km op de teller, binnen de marges dus ook in dat opzicht zijn we geslaagd. En dan kunnen we alleen maar met een supergaaf gevoel terugkijken op deze onvergetelijke vakantie. Ontzettend veel gezien, veel meegemaakt en vooral veilig terug in San Francisco en als de piloot van de KLM ook nog een beetje meewerkt zondagmorgen veilig terug op Hollandse bodem.

Amerika is great! In alle opzichten is het ons meegevallen. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam, geduldig en ook in het verkeer lijkt iedereen relaxt. Vanmorgen na een mooie sunset rond 8 uur vertrokken richting San Leandro, toch nog een pittig ritje van 160 km over diverse Interstates en andere Highways, dus toch nog even attent zijn. Aftanken en vervolgens de RV ingeleverd bij Motoris. Toch nog even spannend of de krassen, deukjes en aflevering geen problemen ging opleveren, maar kennelijk heeft de turtlewax zijn werk goed gedaan, want we zijn glansrijk door de inspectie gekomen. Vervolgens met BART (de metro) terug naar downtown San Francisco en daar nog een lekker dagje rondgekeken. De lucht was strakblauw dus ook nog wat leuke fotootjes kunnen maken. Heerlijk geluncht en geborreld in een leuk cafeetje op Union Square en nog ff een laatste bijdrage aan de blog.

Jodi en ik vonden het leuk om onze vakantie op deze manier vast te leggen inclusief fotootjes. Ook de nodige videootjes gemaakt en uiteraard gaan we thuis alles mooi vastleggen en bij deze is iedereen alvast welkom om een keertje aan te waaien om uit onze eigen mond te horen hoe gaaf USA is. Nu pas een klein stukje USA gezien, waarbij we Californie, Nevada, Utah en Arizona hebben gezien, maar ook veel Amerikanen gesproken over al die andere mooie stukjes Amerika, dus who knows...

Nu nog ff opfrissen en vanavond voor de laatste maal downtown San Francisco. Morgen rond het middaguur op San Francisco Airport en dat vliegen we om 14.00 uur terug. En dan weer lekker terug naar ons eigen vertrouwde kikkerlandje, waar het uiteindelijk nog niet zo slecht toeven is. Maris... we zien je zondagmorgen op Schiphol. Flight KL606 arrives at 9.15 AM.

Greetz Gerard en Jodi

Relaxt dagje in Los Banos

Vanuit Monterey vanmorgen doorgetrokken naar Los Banos. De bewolking aan de kust verlaten en gewoon weer 35 graden. Een prima RV-park om ons laatste dagje met camper door te brengen. Zo'n 160 km van Leandro, dus met een beetje geluk rijden we er morgenvroeg in 2 uurtjes naartoe. Vervolgens met de Metro terug naar downtown San Francisco en nog een overnachting in hotel Bijou.

Vandaag was heerlijk. Zo'n 80 km gereden om in Los Banos te komen, dus dat was te overzien, bovendien een mooie route er naartoe. In tegenstelling tot de camping van gisteren lag dit park er perfect bij. Alles nieuw, een zwembad voor ons alleen en genoeg schaduw rondom de camper. Na een dagje zwembad alvast begonnen met de koffers inpakken. Morgenvroeg nog even de camper op orde brengen en dan terug.

Lekker uit eten geweest en kennisgemaakt met de Texaanse burgers. Alles is hier groot, groter, grootst. Dus ook het vlees. Maar we hadden honger dus we hebben ons er aardig doorheen geslagen. Morgen nog even shoppen in Chinatown, een beetje sightseeing in San Francisco en wellicht nog een laatste update op deze blog.

De laatste kilometers...

Het einde van de rondreis zit er dan toch echt aan te komen. Morgen nog 1 tussenstop en dan weer terug naar San Leandro om vervolgens nog een dagje in San Francisco door te brengen. Wat shoppen en nog even proeven van die Amerikaanse sfeer.

Na Pismo Beach hebben we de kortste afstand tot nu toe overbrugt, een goeie 60 km naar Santa Margarita. Daar hebben we het weer lekker rustig aan gedaan. De thermometer sloeg ver uit boven de 30, dus eenmaal geinstalleerd gelijk het zwembad ingedoken. Boekje erbij, drankje erbij en relaxen maar. Hadden we ook wel even nodig, dus zo'n laatste weekje bevalt ons wel op deze manier. Toch even een kleine wandeling gemaakt naar Lake Santamargarita en daar hebben we geen spijt van gekregen. Het meer ligt er prachtig bij, heerlijk rondgekeken onder de avondzon. Ondanks waarschuwingen voor verhoogde activiteit van 'black bears' niets gespot, maar voor alle zekerheid maar niet al te ver van de route afgeweken. Een beklimming gemaakt naar een hoge heuvel waar we het meer goed konden overzien, gadegeslagen door talloze gieren die boven ons in de bomen zaten.

Daarna weer terug naar de camping, boekje erbij en vanmorgen vertrokken richting Monterey. Uiteraard de toeristische route gepakt, de Highway 'One' die direct langs de kust gaat. Prachtige route alleen jammer dat de mist precies bleef hangen op de rand van de kliffen, waardoor de mooie uitzichten van bovenaf niet te zien waren. Toch een paar keer naar beneden gelopen en de Pacific even van dichtbij gevoeld. Tussendoor heerlijk Mexicaans geluncht om vervolgens te belanden in Salinas/Monterey. Een prachtige camping, niet dus, met uitzicht en het lawaai van de snelweg. Maar we hadden niet meer de puf om alsnog te verkassen. Mag de pret niet drukken want we steken zo de bbq aan, lekker slapen en dan nog 1 tussenstop voordat we de camper, hopelijk zonder deuken (behalve dat incidentje in Yosemite Park), weer in gaan leveren.

Groetjes vanuit Pismo Beach

Vanuit Malibu zijn we verder omhoog getrokken en zijn beland in Pismo Beach. Deze badplaats ligt zo'n 300 km hoger dan Malibu, dus toch weer de nodige kilometers gemaakt. We rijden vanaf nu de Highway '1' die erg mooi is. Deze zgn. scenic route gaat direct langs de kustlijn en eindigt bij San Francisco. Met name het stuk Big Sur schijnt erg mooi te zijn. De thermometer gaf 32 graden aan en na het speuren op het internet besloten om in Pismo Beach te blijven hangen. Helaas is het aan de kust erg bewolkt. Ga je een paar kilometer het binnenland in dan is het strak blauw. Morgen wordt strakblauwe lucht beloofd, dus we hebben besloten hier ook morgen te blijven. Het plaatsje lijkt wel wat op een willekeurige badplaats in Nederland. Leuke boulevard, mooi breed zandstrand en talloze winkeltjes en restaurantjes om even rond te neuzen.

Rustig aan gedaan dus, want omdat we wat later waren vertrokken pas rond 14.30 uur aangekomen op een ruimte camping met veel voorzieningen, inclusief zwembad, supermarktje etc. Uiteraard even gewandeld op het strand en rondgekeken in het stadje. Staat de zon morgen weer strak aan de hemel dan wordt het een dagje 'bakken' en anders denken we aan een 'winery tasting', want er wordt hier volop wijn verbouwd.

Daarna weer verder over de Highway 1 en komt onze eindbestemming, San Leandro, waar de de camper weer moeten inleveren, in zicht.

Uitkijken op de Pacific vanuit Malibu Beach

Vandaag zijn we, toch wat onverwacht, in Malibu Beach beland. De naam klinkt exotisch, maar liever waren we in Santa Monica terechtgekomen. Maar na een half uur rondtoeren over de boulevard konden we het gehoopte RV-park niet vinden. Ook op ons belletje werd geen gehoor gegeven. Inmiddels waren we met camper al dwars door Los Angeles gescheurd. Soms met het klamme zweet in de handen, want een camper door het drukke verkeer loodsen is niet echt een pretje. We hebben Beverly Hills en Hollywood ook maar weer links laten liggen. We zagen de befaamde letters'Hollywood' wel liggen tegen de bergwand, maar toch maar besloten om er een dagje strand van te maken. Santa Monica ziet er echt fantastisch uit met brede stranden, mooie boulevard. Maar ja... we moesten toch een plek vinden voor de camper. Maar even geparkeerd in een chique wijk en gekeken naar alternatieven. Dat werd dus Malibu Beach, 40 km verderop langs de prachtige Highway 1 die direct langs de Pacific loopt.

Onze camper staat op een schitterende plek hoog boven Highway 1waar weeen prachtig uitzicht hebben op de oceaan. Het water bleek toch wat aan de koude kant, dus dan maar bakken in het zonnetje. Vanavond rustig aan en morgen maar even kijken. Of Santa Barbara of nog wat verder omhoog.

Bijkomen in Palm Springs

Grand Canyon verlaten en nu richting Palm Springs, toch een dikke 400 km die we moeten overbruggen en 2 eindeloos rechte wegen waar je echt in the middle of nowhere bent. Geen goed moment om pech te krijgen ofzo, maar gelukkig is de reis voorspoedig verlopen. We kregen het nog even spaans benauwd toen de brandstofmeter nog maar een kwart aangaf en we nog zo'n 100 km te gaan hadden. Je kom daar dus gewoon echt helemaal niets tegen. Rechte stukken en zo heel af en toe een tegenligger. Afijn, gelukkig konden we tanken bij 29 Palms, vlakbij het Yoshua Tree National Park.

De thermometer gaf weer 36 graden aan in de schaduw en eigenlijk waren we het er wel over eens: we laten Yoshua Tree letterlijk links liggen en rijden direct door naar Palm Springs. Goeie keuze vonden we achteraf, want het RV-park had een heerlijk zwembad en whirlpool en we hebben eigenlijk al min of meer besloten dat we de laatste week gewoon lekker gaan relaxen. Strand aan de Pacific en als het ff kan een RV-camping met zwembad.

Palm Springs was in ieder geval lekker bijkomen. We hadden zelfs nog energie om 's avonds down town te gaan, waar we zomaar toevallig op een leuk feestje terechtkwamen. Gewoon maar op de muziek afgegaan, lekker swingend, zwembaden erbij, ligstoelen, loungeruimtes en heerlijke cocktails. Toch wel genieten daar in Palm Springs. Jodi aan de Mojito en ikzelf aan de MaiTai. Lekker swingen en ditmaal hebben we er een latertje van gemaakt.

Supervlucht over Grand Canyon en de Route 66

Na de heftige trail van gisteren vanmorgen wederom vroeg uit de veren, want we gingen voor de herkansing voor de helikoptervlucht. Vanuit het raam van de camper zagen we al dat het goed zat. Strakblauwe lucht, dus dat moest goedkomen. En dat deed het ook. Geheel volgens planning om 9.00 u de lucht in. Jodi had het ideale plekje naast de piloot, terwijl ikzelf achterin bij het raam zat. In 1 woord: spectaculair!

Echt gaaf om te zien hoe de Grand Canyon vanuit de lucht te zien is. De Colorado-river die zich er doorheen baant en de megagrote kloven eromheen. De vlucht duurde zo'n 30 minuten,maar elke minuut was het waard. Uiteraard veel foto's en een filmpje gemaakt, maar dat komt later wel. Het beeld wat je met eigen ogen ziet is vele malen mooier dan het vastleggen ervan. Afijn, daarna was het weer verderop.

Het plan was om via de Route 66 naar Needles te gaan en daar te overnachten. En het werd een gaaf ritje met de RV. Afwisselend gereden, waarbij Jodi het spannendste stuk voor haar kiezen kreeg richting Oakman. Een smal stuk Route 66, veel klimmen en een smalle weg, maar het ging goed. Echt leuk om te zien hoe zo'n oud mijnwerkersstadje er nu bijligt. Geheel in stijl bewaard en we keken onze ogen uit.

Na een wandeling door het stadje toch maar weer door naar de eindbestemming Needles. Daar zijn we veilig beland en het ziet er hier perfect uit. Stroom, water, internet en een prive-zwembad voor onszelf, want de camping is redelijk verlaten. Weer terug in de dessert en de thermometer gaf 36 graden aan. Eerst maar even een duik genomen en nu lekker genieten van de zwoele avond. Inkopen gedaan, koelkast weer gevuld en zo lekker buiten eten. Morgen gaan we weer verder en dan rijden we door het Joshua Tree National Park om vervolgens in Palm Springs te belanden. Althans, da's de planning.

Spectaculaire dag in de Grand Canyon

Ons tweede dagje Grand Canyon zal ons nog lang bijstaan. Niet vanwege de helicoptervlucht die uiteindelijk niet doorging... maar meer vanwege de trail die we later op de dag hebben gemaakt. De dag begon, zoals gewoonlijk, met een vroege wekker. Op naar Canyon Airport in Tusayan, niet zo ver vanaf het National Park. Ingecheckt en klaar voor onze helicoptervlucht. Helaas helaas... 'all flights are cancelled...' Tsja, da's balen natuurlijk. Toch maar besloten om morgenvroeg voor de herkansing te gaan en anders is het helaas pindakaas en rijden we door naar Needles via de Route 66. Daaropvolgend wat noodzakelijke inkopen gedaan en na de lunch besloten om wat aan sightseeing te gaan doen langs de diverse viewpoints. Eenmaal uitgestapt bij Bright Angel Point toch maar impulsief besloten om de canyon te gaan afdalen. Nou dat hebben we geweten...
De zon scheen en naar beneden verliep alles vlotjes. Zo'n kleine 1000 meter afgedaald hebben we toch maar besloten om rechtsomkeert te maken, want 1 km klimmen is heftig en de Colorado-river was nog eens 1 km afdalen. Het zonnetje scheen nog steeds, maar halverwege riep de ranger ons al toe dat het weer ging omslaan. Donkere wolken pakten zich samen en na wat eerste druppels barstte het noodweer echt los. We zijn doorgelopen en hadden het geluk dat we konden schuilen onder een natural bridge halverwege. Meerdere hikers hadden zich daar verzameld en toen bleek pas hoe heftig het was. Enorme modderstromen kwamen naar beneden, wat eerst een relaxt wandelpad was. Een lawine van modder kwam langs de canyon naar beneden en om het feest helemaal kompleet te maken barstte ook het omweer los. Direct boven ons sloeg het in en een gigantische knal vormde het hoogtepunt van het noodweer. Toch wel een angstaanjagende ervaring. We waren blij dat we met meerderen waren. Even zo snel als dat het noodweer begon brak ook de zon weer door en toen was het nog een behoorlijke klim omhoog. We zagen er niet meer uit in onze bemodderde kleding, maar dat mocht de pret niet drukken. Gelijk maar de bar ingedoken en een stevig biertje genomen voor de schrik. Nog even gezellig gekletst met wat andere Nederlanders en toen terug naar de camper. Deze trail in de Grand Canyon zal ons nog lang bijblijven...